استقلال فردی توانایی جدایی از خانواده و ایفای نقش به صورت مستقل از آنها، در مقایسه با سایر هم سن و سالانمان است. توانایی ترک خانه، ساختن یک زندگی، هویت، هدف و تعیین مسیری که منحصرا وابسته به حمایت و منطبق با مسیر زندگی والدینمان نیست یعنی استقلال.

برای ترویج استقلال فردی در خانواده، والدین بایستی به فرزندانشان مهارت های خودکفایی را آموزش دهند و آنها را به پذیرش مسئولیت تشویق کنند. باید به کودکان بیاموزند چه طور از قوه عقل و سایر توانمندی های خود استفاده کنند و آنها را به تعامل با دنیای بیرون تشویق کنند. به جای اینکه به صورت افراطی مراقب فرزندان باشند به آنها بگویند که دنیا جای امنی است و آموزش های لازم برای در امان ماندن از خطرات را به آنها بدهند. در چنین خانواده ای والدین، فرزندان را در جهت داشتن هویتی مستقل حمایت می کنند.

احساس باکفایتی در انجام امور روزانه، اعتماد به نفس و احساس امنیت در تعامل با دنیای بیرون از نشانه های یک فرد مستقل است. دو تله آسیب پذیری و وابستگی، در خانواده ای شکل می گیرد که کودکان از داشتن استقلال محروم بوده اند.